Starbucks

Bir şirketin çalışanları o şirketin sermayesinden hisse satın almadığı takdirde en büyük iş planı bile değerini yitirir. Çalışanlar liderleri kadar işe kendilerini vermedikleri takdirde uygulanabilir bir iş planı bile sürekliliğini koruyamaz. Liderlerinin kararına güvenmedikleri, çabaları bilinip takdir edilmediği takdirde bunu kabul etmezler.

En iyi yönetici, istediğini yapması için iyi adamları (kadınları) toplayabilen ve işi yaptıkları sırada onlara karışmaktan kendini alabilen kişidir. Theodore Roosevelt

Başından beri dışarı çıkıp elimdekilerden daha tecrübeli, benimle tartışmaktan korkmayacak, iradeli kendine güvenen ve emin yöneticiler bulup onları yönetim ekibinin ve karar üretme sürecinin bir parçası haline getirmem gerektiğini biliyordum.

İşimin bazı bölümlerini idare etmek üzere benden daha nitelikli yeni yöneticilere ulaşmayı özümseyecek kadar güçlü bir özsaygıya ve güvene sahip olduğumu çevremdeki insanlara gösterecek şuura sahiptim. Aynı zamanda onlara yapmaları gereken işi yapmaları için yetki devrettiğimden emin olmak zorundaydım. Çünkü başlarında bulundukları departmanlar bana değil onlara rapor verecekti. Onlara dolayısıyla bütün şirkete gönderdiğim mesajın mümkün olduğu kadar net olmasına çaba gösteriyordum: ' Sizi işe aldım. Çünkü benden daha akıllısınız. Şimdi gidip bunu ispatlayın'

Bir mağaza veya restoranda müşterinin yaşadıkları hayati öneme sahiptir. Kötü bir karşılaşma sonucunda bir müşteriyi ömür boyu kaybedersiniz. İşinizin geleceği, hem üniversiteye gidip hem de işyerinizde çalışan yirmi yaşındaki bir kısmi çalışanın ellerindeyse onu feda etmeyi göze alabilir misiniz ? Bu insanlar şirketin sadece kalbi ve ruhu değil aynı zamanda halka açık yüzüdür. Kazanılan her dolar onların ellerinden geçer.

Yönetimi üstlendiğimden beri Starbucks'ın, herkesin içinde çalışmak istediği, tercih edilen bir işveren şirket olmasını istedim.

İnsanlara bir ailenin fertleri gibi muamele et, o zaman sadık olurlar ve her şeylerini verirler. İnsanlara arka çık, onlar da sana arka çıkar.

Kilit bir yönetici tutacaksam, çoğunun eş seçerken aradığı nitelikleri ararım: Doğruluk ve tutku. Bana göre bu, tecrübe ve yetenek kadar önemlidir. Değerlerini evde bırakmayıp işe getiren insanlarla, ilkeleri benimkiyle aynı olan insanlarla çalışmayı isterim. Bir uyumsuzluk ya da değerlerin olması gerektiği yerde bir boşluk görürsem aramaya devam etmeyi tercih ederim.

Rakiplerini hoş görmezsen, onların karşısında yenilgiye uğraman kesindir. Rakiplerine düşman muamelesi yaparsan, daha oyunun başında kaybedersin. Rakiplerini hedef tahtasına koyar, her gün ok atma idmanı yaparsan, bir tek o düşmanla mücadele verebilirsin, diğerleriyle değil. Rekabet en büyük mutluluktur.

Bizi her Gün Starbucks'a getiren şey nedir sanıyorsunuz ? Düşük kalite üzerinden kazanç sağlamak mı ? Böyle olsaydı en iyi adam bile burada durmazdı.Maneviyat diye bir şey kalmazdı.Böyle bir hata bizi gafil avlardı. İşimiz biterdi.
Her işin bir hafızası vardır. Kaliteyi kazanca feda etmek Starbucks personelinin zihinlerinden hiçbir zaman silinmez. İşte bu ödenmesi imkansız bir bedel olurdu.

Ne yaparsanız yapın risk almaktan kaçınmayın. İşleri her zamanki yöntemlerle yürütmeyin. Sisteme ayak uydurmaya çalışmayın. Sizden bekleneni yaparsanız, başkalarının beklediğinden daha fazlasını asla başaramazsınız.

Hata yapacağız.Ancak personelimiz, yapmaya çalıştığımız şeyin, hepimiz için değer üretmek olduğunu anladıkları zaman hataları affetme ihtimalleri de fazla oluyor. Pek çoğu hacmimizin getirdiği avantajları yeni yeni anlıyor ve hem büyüyüp hem de aynı şirket olarak kalmamıza yardımcı oluyorlar. Onlar Starbucks'ın ta kendisi. Starbucks'ın başarısı da onların başarılarını yansıtıyor.

Yüreğimizle yönetmek zorundayız.  İş hayatında, normal hayatta olduğu gibi, kararlarımıza yol gösteren bir iç pusulamız olması gerekir. bu dünyada neyin daha önemli olduğunu gösteren esaslı bir anlayışa sahip olmamız gerekir. Benim için bu anlayış, karlar, satışlar ve mağaza sayısı değil. Aksine kendini işine adamış bir grup insanın tutkusu, bağlılığı ve heyecanıdır. Bunun parayla bir ilgisi yok.

Tek başınıza bitiş çizgisine ulaştığınızda içinizde bir boşluk hissi duyarsınız. ekip hainde koşarsanız kurdeleyi birlikte göğüslemenin ne büyük bir ödül olduğunu görürsünüz. Sadece size alkış tutan seyircilerin değil kalabalık bir kazananlar grubunun etrafınızı sarmasını istersiniz.
Zafer, tek bir kişinin çabalarıyla değil de pek çok insanın ortak başarılarıyla gerçekleştiği zaman çok daha anlamlıdır. Bütün katılımcılar sadece kendileri için değil başkaları için de kazandığı zaman gerçek mutluluk kalıcı olur. Başarı paylaşıldıkça güzelleşir.